Güvercin Gerdanlığı

Öldüğüm zaman,  Akşam sessizliğinde,  Bir mezar kazın bana  Denizin kıyısında. İstemem pahalı bir mezar,  Sıradan biri gibi gömün,  Tabutuma bir yatak,  İyi bir manzara bulun. Uykum sakin olsun,  Ormanın derinliğine yakın.  Ve parlak bir göğüm olsun,  Suların derinliğinde. Duyayım sakince sesini,  Durmadan akan çeşmelerin,  Ay parlardı...  Çamların uzayan tepelerine, Dağlarda yankılanıyor,  Duyulur esintisi rüzgârın,  Üstümde kutsal ıhlamurlar,  Dallarını sallasın, Çok önceleri  Nasıl da dert çekmiştik,  Çelenkte çiçekler ölüyor,  Akla getirilmek. Nasıl yavaşlar, Kalp atışlarım,  Çalıp hoş söyleyecek,  Nefir kaval. Etrafımda yanacaklar,  Ovalarda ışıklar,  Vurup yoğuracaklar,  Sonsuz dalgalar. Kimse benim ardımda,  Ağlayıp sızlamasın,  Solmuş yaprakları.  Rüzgâr geri versin, Ateş diski gibisin,  Meşeler arasında,  O şansız mezarda  Ve arkadaşsı...

Elveda Artık görmek istemiyorum seni,  Kal, iyilikle kal.  Dikkat edeceğim kendi yoluma,  Senden. Bundan böyle ne istersen yap,  Bugün artık umurumda değil,  Kadınların en tatlısı,  Terk ediyor beni. Eski huylarım artık yoktur,  O geçen günler gibi...  Sarhoş olayım ışığında,  Yıldızın. Bunca soğuk ayazda  Bakıyorum pencereden,  Bekliyordum görünesin,  Camda Dil ki çok mutluydum,  Beraber yürüseydik,  Büyüler içinde ve sakin,  Ay. Taş gibi ağırdı gece,  Gizlice yalvardığım zaman,  Ebedi dururdum yanında,  O kadının. Anlatsınlar onlara geçmişi,  Aynı hoş kelimelerle,  Şimdi ancak akla gelir,  Anılar. Dinlerse bu gün yine,  Önemsizdir bütün bunlar.  Sanki çoktandır eski bir,  Hikaye. Ay yaylalara yansırsa,  Titrerse göllerde,  Eskisi gibi his ediyorum,  Geçmişte. Akşamlar senindir,  Ben artık bakamam,  İstersen ardımda kal,  Elveda. Mihai Em...