Güvercin Gerdanlığı

Üç devrilmiş ağaç patika kenarında kalakalmış unutmuş oduncu; söyleşiyorlar üç kör gibi, aşkla sarmaş dolaş. Veriyor kıpkızıl güneş sıcacık kanını budaklı odunlara ve apaçık bağrından kokular karışıyor rüzgara Biri kıvrık, sarılmış ötekine, uzatıyor kocaman kolunu, titrek yapraklarını, ve üstündeki yaralar yalvarıp duran iki göz sanki. Unutmuş onları oduncu Gidip birlikte olacağım, bu gece. Tatlı reçineleri sokacağım içime. Onlar ısıtacak bedenimi. Ve suskun ve sarmaş dolaş bulacak bizi Güneş, bir yığın acılar içinde Gabriela Mistral Çev. Yıldız Canpolat

Öldürdüm içimde birini: Sevmemiştim o kadını. Dağın yamacında yanan kaktüs çiçeğiydi; alazlanan kuraklıktı; serinlik nedir bilmeyendi. Taş ve gökyüzü vardı ayaklarında, omuzlarında, ve asla inip aşağıya aramadı “suyun gözü”nü. Nerede dinlenmişse, kavuran soluğuyla ve yüzündeki harlı alevle buruşur küçülürdü çimen. Hızla sertleşen reçine misali katıydı konuşması, serbest bırakılmış tutsak gibi düşmezdi sözcükleri sevgiyle. Eğilmeyi bilmezdi bu dağ bitkisi, ve hemen yanı başında bendim eğilen. Ölsün diye bıraktım, yüreğimin kanını söktüm aldım. Yiyecek bulamayan bir kartal misali düştü güçten kuvvetten. Kanatları çırpmaz oldu, eğilip büküldü, solup gitti, ve düştü ellerime usulca sönüp giden közü… Hâlâ kızgındır bacıları bana O’nun için bağırırlar bana, ve kızgın balçık yaralar beni geçip giderken oradan. Karşılaştığımda şöyle derim onlara: Uçurumlarda arayın ve bulduğunuz balçığı şekillendirin başka bir yanan kartal gibi. Bunu yapamıyorsan...

Uyandırmasın kimse uyuyan bu çocuğu. Bir zamanlar karnımda böyle derin uyurdu. O duru dinlenişten açtırdım gözlerini, yaslanıp göğsüme yine uyuyakaldı şimdi. Alnındaki damarlar sanki atmıyor artık. Minik yengeçler gibi ayakları, gövdesi pembe bir balık. Çiğ düşmüş olmalı ıslak kirpiklerine. Müzikle sallanıyor kolları uykusunda. Dere gibi usulca akıyor nefesi. Titriyor gözkapakları defne yaprağı gibi. Hiçbir şey söylemeyin uyanıncaya kadar, bırakın uyusun böyle, çevresinde sığınaklar. Bir sığınaktır çatı, kapı bir başka sığınak, kadın olan annesi, annemiz olan toprak. Bu sessizlik içinde belki de öğrenirim o uykuyu yeniden nicedir yitirdiğim. Her yanı duru sevgi, derin uyku her yanı, bırakın da kullansın bu güzel armağanı. Gabriela Mistral Çeviri: Ülkü Tamer