Şevkız ki dem-i bülbül-i şeydâdâ nihânız Hûnuz ki dil-i gonce-i hamrâda nihânız Biz cism-i nizâr üzre döküp dâne-i eşki Çün rîşte-i cân gevher-i ma’nâda nihânız Olsak n’ola bî-nâm ü nişân şöhre-i âlem Biz dil gibi bir turfa mu’ammâda nihânız Mahrem yine her hâlimize bâd-ı sabâdır Dâim şiken-i zülf-i dil-ârâda nihânız Hem gül gibi rengînî-i ma’nâ île zâhir Hem neş’e gibi hâlet-i sahbâda nihânız Geh hâme gibi şekve-tırâz-ı gam-ı aşkız Geh nâle gibi hâme-i şekvâda nihânız Ettik o kadar ref’-i taayyün ki Neşâtî Âyîne-i pür-tâb-i mücellâda nihânız Neşâtî
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"