aynı yerde kalır sokak otel kapısı aynı masada kalır hâlâ kopardığımız ekmeğin kırıntıları ve sokağa bakan pencerelerin perdeleri kapadığımız gibi aynı biz neden aynı kalmadık sevgilim el olduk birbirimize Garbis Cancikyan -Şu Ömrümün Şubat’ı-
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"