Güvercin Gerdanlığı

İşte gençliğimin şiirleri İlk gençliğimin Güzel şeyler Deli saçmaları Beceriksizlikler Şehvetle titreyen parmaklarla yazmışım onları. Bir çocuk için En güzeli Belki bütün yazdıklarımın en güzeli Gövdemi ılık Kirli Pırıl pırıl bir havuzda düşlerdim Göğsümde nilüferler Su çiçekleri Garip bir çocuk dediler bana İçine kapalı Güçlü Onun koluna girerdim Zayıflığı çekerdi beni Acımasız pırıltısı Geceleyin kendini sevmesi Organları Çocukluğumun şiirleri Hepsinde umarsız bir çığlık Zavallı Traji - komik Şanlı tarihim: Ne zorbalar geçmiş beynimden Ne haksız kıyımlar olmuş gövdemde Kimler can vermiş hapishanelerde Hangi sınıf egemen? İlk şiirlerim Alaycı bir göz Kirpiklerinde tohum Düzensiz patlamalar Yaralı omuzlarım Biri kavga türküsü Acemi Çığlık çığlığa Yarım Bütün bunlar şimdi geçmişte kaldı Çocukken yazdıklarım beni yüreklendiriyor Bir budala gibi Yoksul bütün halklar gibi Şaşkın bir el yazısıyla Ayaklanmalar tasarlıyorum. Barış Pirhas...

Aşk denen yaban yaratık İnsan sever, kovulmuştur ormandan O munis tüylerinin karanlığından Hep eskiyi daha eskiyi okşatır Bir masal zamanı... Cinler padişahlar... cope gider okuyup öğrendiğin Açık pencereden girmiş arı Çok daha önemli o gün kaybettiklerinden, kazandıklarından Aşk denen yaban yaratık Kıs kıs güler gözleri kapalı Patisi parmaklarının arasında yumuşacık Beş kıvrık keskin kemik Girer çıkar girer çıkar uykunuza Ormandasınız artık Uçurumun tam kenarında Kızgın fosfor, su değil Baktıkça ta dipte pırıldayan Çığlık çığlığa sabah... Rüyaymış... Aşk denen yaban yaratık evden kaçınca “Tanrım ne yaptım da küstü bana... Kapıyı nasıl oldu da açık bıraktım...” Bir fotoğrafı var mı?.. Duvarlarda mı arasam?.. Ya ezildiyse?.. “Kısırlaştırmış mıydınız? Dönerse mutlaka kısırlaştırın...” Evde olmuyor... Ormana... Döner mi acaba?.. Bir gece aşk denen yaban yaratık Ne dinliyorsan, nasıl duymuşsa, mırıl mırıl Kapıda işte... Tüyleri didik didik Acıkmış... Üşümüş...

Bırakalım bugün güçlü gergin sözleri Yoruldu beynim, tenim, gözlerim Aşka sözcük aramaktan yoruldu Yordu beni içimin düşmanı Çitim aşıldı az önce, kapım kırıldı Bozuldu evim Bırakalım yiğitlik türkülerini Tek mektupların değsin elime Tek senin soluğun Sarsın beni sustursun Şu uğursuz bando sesini Adın tılsımdı Elimden tutan biricik Yinelendikçe en güzel günlerim Gelir yanıma, halam kızları Manda sütü, iplik olta, dereboyu Çalsın darbuka, göbekler, gülücükler Açılırdı bütün kilitler adınla Yalnız sana yazmakla dayandım Dağların, toprağın uğultusuna Buzlu karanlık, tanınmaz bakışlar İçimde yer kaymaları Seninle uyandım gün ortası, koşarken Sanaydı gülümsediğim Sesini duydum, adımı kıpırdadı Dudakların, bitti sürgün günlerim Övgü sözleri kalsın Yol bittikçe yenik Yolcuyum ben Sana dönmüştü yüzüm Sayım sayıldı, günüm doldu Bir bilet, sallanır durur Elimin ucunda Teşekkür sana, ömrümün bir yanını Okşadın, canımı yaktın Yolcu ettin Barış Pirhasan ...