Eskiden niceleri Bourgueil bahçelerinde, Adlarını kazdılar ağaçlara sevdiklerinin Niceleri, yaldızında, yüce tavanlı Louvre’un, Burunları havada gülüp eğlendiler delice. N’oldu peki? Şimdi kim biliyor onları, kimse; Hepsi göçüp gittiler ardısıra birbirinin. Adlarını bilen yok bakın bugün hiç birinin Bunlar da yaşadı bir zaman demiyor hiç kimse. Her şey bu hesap. Marie, Cassandre, siz Helena Eriyip giderdi o canım tenleriniz toprakta, — Bir günlüktür saltanatı zambakların, güllerin Gelip Ronsard, Seine’de ya da sarı Loire’da, Ölümsüz etmeseydi sizi bu dünyada, acaba Kim ederdi lâfını sizin de yaşadığınızın. Jose Maria de Heredia Çeviri: İlhan Berk
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"