Sâyesi düşmez yere bir böyle nahl-i Tûr’sun Mihr-i âlem-gîrsin başdan ayağa nûrsun Târik-i gülzâr-ı âlem mâlik-i mülk-i adem Münkirîne mahz-ı mâtem mü’minîne sûrsun Sensin ol şâh kim Süleymanlar kapında mûrdur On sekiz bin âleme hükmetmeğe me’mûrsun El benim dâmen senin ey rahmeten li’l-âlemin Şöhretim isyan benim sen afv ile meşhûrsun Padişah-ı evvelîn ü kıblegâh-ı âhirîn Evvel ü âhir imâmu’l-enbiya mezkursun Ya Resûlallah umarım diyesin rûz-ı cezâ Gerçi cürmüm çoktur ammâ, “Itrî’ya mağfûrsun! Itrî
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"