Güvercin Gerdanlığı

Le Vase brisé            Albert Decrais'ye Şu mine çiçeğinin solduğu vazo,  Bir yelpaze darbesiyle çatladı;  Ne de hafif bir çarpmaymış o  Ne tıkırtısı geldi ne ses çıkardı. Fakat bu ufacık tefecik çatlak  Gün geçtikçe sinsice ilerledi,  Ve vazoyu tümüyle kuşatarak  Onu koca bir kalbura çevirdi. Serin suyu damla damla boşaldı,  Hayat damarları kurudu çiçeğin,  Kimsecikler farkına bile varmadı  Vazo kırıldı bir kere, dokunmayın. Seven el de hep böyledir işte,  Her dokunuşunda kalbi yaralar,  Yürek, acısını çekse de sineye,  Aşkının gülleri çabucak solar, Sel olup akar gözyaşları,  Bir başına, kıyısında hayatın,  İnce ve derindedir yarası,  Gönül kırıldı bir kere, dokunmayın. Sully Prudhomme Çeviren: Yakup Yaşa 

Bu dünyada bütün çiçekler solar Ve bütün kuşların ötüşleri de devamsızdır; Ben ebedî sürecek yazları düşlüyorum. Bu dünyada çok kimse, aşklarının, Dostluklarının zevaline ağlar; Ben ebedlere kadar sürecek sevgilileri düşünüyorum. Sully Prudhomme

Menekşenin solduğu şu billûrdan vazocuk Yelpazenin ucuyla birdenbire çatladı; Hafiften mi, hafiften dokunmuştu fiskecik, Gözle görmek bir yana, ses bile duyulmadı. Açılan hafif çatlak gerçi küçük bir şeydi, Fakat ince billûru günden güne yiyerek Sinsi bir yürüyüşle boyuna ilerledi. Kuşattı her yanını yavaşça kemirerek. Vazodaki taze su boşaldı damla damla Menekşe çiçekleri kurudukça kurudu, İlgilenmedi kimse bu küçücük olayla, Dokunayım demeyin, billûr vazo kırıldı. Seven el de çok defa, sevdiğini okşarken, Farkında olmıyarak, kalbinde yara açar. Kırılır kalp sessizce, hiç mi hiç sezdirmeden, Sevginin çiçeği kısa zamanda solar. Kimsecikler göremez olup biten bu işi, Yara büyür gizlice, işler hep daha derin, Kahredici derdine deva bulmaz o kişi: Billûr gönül kırıldı, dokunayım demeyin. Sully PRUDHOMME