Güvercin Gerdanlığı

gri bir gölgeydi adam saat kulesinin altında kadın bir güldü solmuş kendi gölgesi altında işte öyle beklediler sağınıp kendi gölgelerine hem yakın hem uzak birbirine önce adam yürüdü gölgesinden usanıp az ötesinde kadın yürüdü çıplak bir telaşla yürüdü ve sonra durdu birden nereye diye sordu adam gidiyordu kendine gidecek başka yeri yoktu sonra adam sordu kadın da gidiyordu kendine aynı yoldaydılar aynı nedenle ne adam dokunabildi kadının kalbine ne kadın adamın kalbine buluşamadılar Ersin Ergün

titrek bir mum alevinin havaya bıraktığı bulanık bir is ve yollara dökülen göz gözü görmek bir sis değildik biz. bir genç kızın çeyizlik elişiydi ve gerdek gecesindeki bir gelin gibi dişiydi yalın yürek üzerinde koştuğumuz deniz. beni yaşamımla sorgula iki gözüm beni yüreğimle beni özümle. bilimle anla beni tarihle yargıla. bir gece şafak sökmeden asılacağım bal değildir ölüm bana idam gül değildir bana geceler çok karanlık gel düşümdeki sevgilim ayışığı yedir bana. duygu bana öykü bana yaşadığım her saniye roman gibi her an bana hücremde yalnızım gel gel düşümdeki sevgilim soyunup hazırlan bana. dostum bana sevdam bana soluğunu geçir bana uyku tutmuyor gözüm anılar sıraya girdi gel anne süt içir bana mektup bana kitap bana sohbetiniz gibi sıcak yumşak döşek serin bana yatınca üşümeyim sohbetimi kuran dostlar güneşi de verin bana kağıt bana kalem bana bilim verir dilim bana yaralarımı tarih ve umut iyileştirir su verir yüreğim bana. ...