Dileğim var bir tek: Dingin bir ülkede Deniz kıyısında ölmek; Kumsalının üstünde, O yüzdüğüm, her zaman, Bir cennete nazır, Yanında ormanı hazır, Huzur dolu derinliklere uzanan. Bedenim ne mezar ister, Ne de mum ışıkları, Örün sarmaşıkları Bir yatak yapın yeter. Benim için ne göz yaşı dökün, Ne üzün kendinizi Yalnız sonbahar, bırakın Versin yapraklara dilini Akarken bir küçük çay Dalgacıklarında şırıltılı bir seda, Ve çam ağaçlarının arasında Görünürken ay, Usulca öttürürken Titreşen ahengini rüzgar Ve üzerime ıhlamur Çiçeklerini dökerken. Artık bir gezgin Olmayacağım vakit daha fazla Anın Hatıramı şefkatla. Ve çoban yıldızı Çamların üstündeyken artık Yoldaşım olacak iyilik Üstümde nazikçe gülecek yüzü; Yaslı bir havada, Deniz söyleyecek kederli nakaratlar Ve ben tekrar Toprak olcağım tenhada. Mihai Eminescu Çeviri: Osman Tuğlu
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"