Güvercin Gerdanlığı

Kabaran bir dalga gördüğünde sen Şiirimi görüyorsun demektir Yükselir göğe, fakat bazen O hafif ve uykulu bir yelpazedir Öyle bir hançerdir ki şiirim Çiçeklenir elde kabzesi Şiirim bir çağlayandır Suyu berrak, kristal gibi O fışkıran bir yeşilliktir Pırıl pırıl; ve alev kızıllığında. Şiirim yaralı bir geyiktir Bir sığınak arayan ormanda Şiirim kardeştir cesarete Yalın, içten ve özlüdür O, kendisinden kılıç yapılan Çelikle aynı örste döğülmüştür. Jose Marti Çeviri : Ataol Behramoğlu

Nasıl doğuyorsa çölde palmiyeler Nasıl bitiyorsa tuzlu denizlerin kıyısında gül, İşte öyle acılarımdan çıkıyor şiirlerim, Gürültülü, tutkulu, kokulu. Nasıl, denizlerin, yeşil dalgaların üstünde, Yelkeni yırtılmış, direği kırılmış, yamacı Yırtıcı suya açılmış. Rüzgârlarla öfkeli savaşının ardından, Gururlu gemi sürdürüyorsa yolculuğunu. Dehşet! Dehşet! Dünyada ve denizde Yalnızca gıcırtılar, taşkın öfkeler, sisler ve gözyaşları var Ve koparılmış tepeler boşlukta dönüyorlar; Ovalar ve göller taşkın ırmaklar olmuş Denizlere dökülüyorlar. Kalabalık bir denizci halk Rahatça doldurur her uçurumu. Gökyüzünde yıldızlar sönüyor; Dönen, gölgede sarsılan rüzgârlar Kaçıyor, açılıyor ve birbirlerine çarparak, Çatırtıyla yuvarlanarak, Dağların çukurlarına düşüyorlar; bulutlarda Yıldızlar çıldırmışlar, alev saçıyorlar birbirlerine. Ve sonra, gülüyor güneş; toprakta ve denizde Rahat bir düğün aydınlığı parıldıyor. Ah! Bu zorlu fırtına bolluk getirsin, arıtsın! Mavi gökyüzünden, dev tüllere sarınmış in...

Aynı yalınlıkla ölmek isterim Kırda bir çiçek gibi, sakin, gösterişsiz. Mum yerine yıldızlar parlasın üstümde Yeryüzü uzansın altımda sessiz. Ben aydınlık ve özgürlük delisiyim Varsın hainleri gizlesinler soğuk bir taş altında Dürüstçe yaşadım ben, karşılığında Yüzüm doğan güneşe dönük öleceğim. Jose Marti Çeviri : Ataol Behramoğlu

Ey ruhumun oğlu! Her yerde dalgalanıyorsun, Gece fırtınalarının dalgalarını Şafakla yatıştırıyorsun. Fakat acı günlerin köpüğü Bulanık ve ağır Fırlatıyor seni yeniden Gecelerimin diplerine... Sen, ruhumun Ardına kadar açık En gizli yerlerine Sevgiyle bekçilik ediyorsun; Koruyorsun onu Bütün saldırılara karşı. Ne zaman Bir an için gitmen gerekse Sıkıntılar Hızla yöneliyor içime. Fakat sen Karanlık eşikte Açarak beyaz, geniş kanatlarını Onu engelliyorsun. Bir şafak aydınlığıyla İyileştiriyorsun gecenin acılarını, Karşılıyorsun beni Sabahın dalgalarında. Beni ağır uykumdan kaldıran Şafağın parlaklığı değil Senin ellerinin dokunuşudur Yastığıma kadar ulaşan... Varsın herkes Senin burada olmadığını söylesin, Desinler ki Sen uzak bir ülkedesin; Ah, nasıl da aptallar, Haksızlar nasıl da! Ruhun benimledir Sen benimlesin; Onlar içinse Sadece bir gölgesin; Onlar, bir gölgeye sahipler. Uçup geliyor uzaktan Çevik kanatlarında rüzgarın Yakıcı parıltısıyl...

O, omuzumda oturuyor benim, Kimseye görünmeden: Yabancı göze görünmez Onu yalnız ben görebilirim. Şakaklarımı okşuyor tatlılıkla Ve sıcaklığıyla ellerinin Hafifletiyor ağırlığını Dayanılmaz acıların: Istırapla mıhlandığımda, Kederle çarmıhlandığımda, Ve hayatın boyunduruğunda Donduğunda kanım; Ve bir ölüm öpücüğü gibi Acı, deldiğinde kafatasımı, Odur silen alnımdaki teri Sevecen eliyle. Ayaklarımı çelip de Beni yolun ortasında Deviren yorgunluk Ansızın siliniverir! Ve hazırım yeniden En uzak yollara gitmeye; İçimde bir sevinç Dudaklarımda bir gülüşle; Bu demektir ki Oğlum öptü beni; Omuzumda oturan, Kimsenin görmediği... Jose Marti