Güvercin Gerdanlığı

Zamanın o gizemli yolları yokoldu. -Geriye bir çöl kaldı- Tutkuların çeşmesi kalbim yokoldu. -Geriye bir çöl kaldı- Şafağın izleri ve saf öpücükler yokoldu. -Geriye bir çöl kaldı uzayıp gider bir çöl- Federico Garcia Lorca Çeviren:Erdal Ceyhan

Suladı sesin yüreğimin kumulunu şu şirin tahta kulübede. Çiçek açtı bahar güneyinde ayaklarımın kuzeyinde alnımın bir eğrelti çiçeği. Bir ışık çamı dar boşluğun içinde türkü söyledi tansız, kaynaksız ve kan ağlayan içim ilk defa umut taçları astı çatıya. Aktı içime o tatlı, uzak ses. O tatlı, uzak ses tazeldei beni. Tatlı, uzak, boğuk ses. Karanlık, yaralı bir geyik kadar uzak. Ve karda bir hıçkırık kadar tatlı. Tatlı ve uzak ta iliklerimde. Federico Garcia Lorca Çeviri: Erdal Alova

Dallarında defne ağaçlarının İki karanlık güvercin gördüm, Biri güneş, Aydı diğeri. Ey Küçük komşularım! Neresi olacak söyleyin kabrimin yeri? —Eteğimin dibinde. Diye söylendi Güneş. —Gırtlağımın içinde. Dedi ay. Oysa toprağı ben, Bir parça bilip kendimden yarardım İlerlemek için sürekli, Kardan iki kartal gördüm sonra Ve baştan ayağa çıplak bir kız Ki kartallardan biri ötekiydi Ama kız hiç kimse değildi. Ey küçük kartallar, Söyleyin bana bir! Neresi olacak mezarımın yeri? —Eteğimin dibinde. Diye söylendi Güneş. —Gırtlağımın içinde. Dedi ay. Dallarında defne ağaçlarının İki çıplak güvercin gördüm, Biri ötekiydi, Ama hiç kimse değildi ikisi. Federico Garcia Lorca

Çok uzaklardan bir deniz güldü, Dişleri köpükten, Dudakları mavi göktendi. Ey sinesi çıplak acılı kız! Sen ne satıyorsun öyle? —Ben, denizlerin suyunu satıyorum efendim. Ey zenci çocuk! Kanında katışık halde başka ne var senin? —Denizlerin suyundan başka bir şey yok efendim Bu acı dolu gözyaşları nereden akıyor anne? —Denizlerin suyunu ağlıyorum ben. Bu sonsuz acı ve kalbim! Kaynağınızı nereden alırsınız? —Deniz suyu zor ve acıdır, efendim. Çok uzaklardan bir deniz güldü, Dişleri köpükten, Dudakları mavi göktendi. Federico Garcia Lorca

Dostum Miguel Pérez Ferrero'ya Nice nice yitirdim kendimi denizlerde kulaklarım yeni koparılmış çiçeklerle dolu dilim sevgiyle, sonsuz acıyla dolu. Yitirdim nice nice kendimi denizlerde, yitirdiğim gibi gönlünde birtakım çocukların. Bir gece olsun yoktur, bir öpücük verildiğinde yüzü silik insanların gülümseyişi duyulmasın, bir kişi olsun yoktur, yeni doğmuş bir çocuğa dokunduğunda atların kımıltısız kafataslarını unutsun. Çünkü güller arar alınlarında sert bir kemik çevren, insan ellerinin de başka bir anlamı yoktur toprağın altındaki köklere öykünmekten. Yitirdiğim gibi kendimi gönlünde birtakım çocukların, nice nice yitirdim kendimi denizlerde, suyu bilmezliğimle arayıp duruyorum beni yakıp tüketecek ışıklı bir ölümü. Federico Garcia Lorca Çeviri: Bilge Karasu

Karnındaki karanlık manolyanın Kimseler anlamadı kokusunu. Acıttığını kimseler bilemedi Dişlerinle sıktığın o aşk kuşunu. Binlerce Acem tayı uykuya yattı Alnının ay vurmuş alanında, O senin kar düşmanı göğsünü Kucaklarken dört gece kollarımla. Bakışın, tohumların solgun dalıydı Alçılar, yaseminler arasından. Aradım vermek için yüreğimde O fildişi mektupları her zaman diyen, Her zaman: acımın bahçesi benim Gövden her zaman, her zaman şaşırtıcı Damarlarının kanıyla dolu ağzım, Ağzın ölümüm için söndürdü ışığını. Federico Garcia Lorca