Güvercin Gerdanlığı

ölüm onun tek suçudur şimdi sevgi aranızda yarısı söylenmiş bir söz sen tamamlayacaksın unutma dudakların ılık bir tadı özlüyorsa akşam serinliğinde sesi boğazımda acı bir yudum cömerttir gözyaşına ülkemizin dağları uykunun kanla bölündüğü akşam onun avcundan dökülenleri sen paylaşacaksın dostlarınla derin kuyularda soğurken sular onu haklı kılacak budur biraz da sakın unutma sevgiyi haklı kılacak senin dinmez öfkendir aslında ah eğilip soğumuş anlından son bir kere öpebilseydin çocukluğu hatırlanır şimdi duvarları karış karış yoklayışı tanıyışı pencereleri kapı tokmaklarını dünyayı onlar ne kadar yıkasalar ellerini sünger taşlarıyla ovsalar çıkaramayacaklar bulaşan kanı okşamayacaklar çocuklarını kar gibi beyaz masa örtülerine dokunamayacaklar artık irkilmeden buysa seni güldürmeli ancak gün sessizce çekildi güvercin rengi kubbelerden ezanlar doldurdu kuş yuvalarını hazin ırmaklarda insan yüzleri yüzüyor bak onun da yüzünde bir ırmak akıyor şimdi ellerin...

1. ellerini uzatabilecek misin gökyüzü bile durdu dondu kaldı bulutlar ıssız göl diplerinde aşkımız gözlerimiz zincire vurulmuş kurşuna dizmişler sesimizi görüyorum hâlâ ince ince kanıyor ellerin ellerini uzatabilecek misin 2. duruyor sızısı yüzümde pıhtılaşmıyor dağ yollarında ıslak merdiven altlarında yaşıyor kan ağzın gül kokulu ağzın ölümler anlatıyor durgun sularda kıpırdayan 3. birden rakıya su karışır gibi gülüşün ağaçlıklarda ıssız göl diplerinde aşkımız kızarıyor duyuyorum bak omuzunda çapraz ninniler yeni doğmuş bir mezarlık ayağa kalkıyor şehrin yağmalanmış meydanlarında bırak ellerimde atsın esmer yiğit yüreğin artık içtiğimiz rakı yediğimiz kurşun ayrı gitmesin İzzet Yaşar