Güvercin Gerdanlığı

- Birinci Şiir Bütün ışıkları söndürdüm Ardına kadar açtım penceremi.  Nasıl beklediğimi bilirsin  Unutma e mi?  Bir beyaz kedi gibi gel pencereme  Öyle sessiz gir içeri.  Yalnız oturamıyorum artık  Sıkılıyorum geceleri.   Bir kilim ser odama, dört köşeli  Üstünde asma yaprakları olsun;  Dost yüzlü gölgeler içinde,  Misafirim olursun.  - İkinci şiir -  Küçük avuçlarımı hatırlarsın  Babam için dua ettiğim günler,  Parmaklarıma bakma şimdi  Sonradan büyüdüler.   Sen benim çocukluğumun ışığı  Hiç değişmedin değil mi?  Sokul şöyle yanıma, sokul  Tut ellerimi.   Gör nasıl büyüyor insan  Benim için geçmede yıllar.  Senin boyunsa hâlâ  Pencerenin boyu kadar.  - Üçüncü şiir -  Kimseye söylemediğim şeydir  Ben artık eski İLHAN değilim.  Gündüzleri bir şey değil  Geceleri artıyor gari...

Bu kadar büyük değildi şehir Gökyüzü kapalı değildi Böyle sessiz değildi insanlar Parklar da sıkmaya başladı beni Anlaşılan bir şey var. Ağzıma koymamıştım içkiyi Zamanla türlüsüne alıştım Bilmediğim şeydi kadınlar Ah!. ben hiç böylesine mahzun olmamıştım Şimdiye kadar. İlhan Demiraslan