Güvercin Gerdanlığı

Bilmiyorum dedim yalnızca Ve şimdi sen tutuyorsun beni Kollarının arasında, Ne iyisin. Paraşütler, sevgilim, taşıyabilir bizi yukarılara Gene de içinde yüzdüğüm ağa Pembe ve açık mavi balıklar yakalanmış, Çok güzeller, Ama yenilir gibi değiller. Paraşütler, sevgilim, taşıyabilir bizi yukarılara daha da Bu titreyerek ortada asılı durduğumuz havadan, Kollarımızı yüzüyor gibi kımıldatırsak. Şimdi asılı kalmak dedin, Son derece seçtin. Bilmiyorum doğrusu. Yüzeyin altında mercanlar var, Kum var ve yemişler Narlar gibi büyüyen. Bu kocaman ağ, suyu eziyorum ayaklarımla Yanında, kabarcıklar çıkıyor ve tuz Kuruyor göz kapaklarımda, gene de yaklaşamıyorum daha fazla Havaya sudan. Sana daha yakınım Karadan ve yabancı bir okyanustayım İstediğimden çok fazlasıyla. Barbara Guest Çeviri: Güven Turan

Eski mezarlıklar Üç dinin tapınaklarıyla Yaşıyor şehir Kendini aldatıyor takvimlerle Oyalanıyor yenilediğini sanarak Yüreğini Bir düşte binlerce yıldan beri Esvap değiştiriyor durmadan Çıkmıyor odasından Habersiz değil gene de Olup bitenlerden Lodos ayıklıyor Boğaz meyhanelerinden çekilen Balıkları biliyor Soluğu daralıyor Yeni semt adlarını saydıklarında Gelip gideni eksik değil hâlâ Geceleri Nicedir kaç yaşında gösterdiğini Soruyor bana Güven Turan

Bir sabah günler sonra ağzımda ağzının tadıyla uyanmak Aşkın kokusu Aşkın odak noktasının kokusu Yalnız Güven Turan

Dağdan indi bu sis bembeyaz kapattı ağır ağır yukarı mahallenin damlarını doluştu sokaklarına aşağı mahallenin Şimdi geziniyor limanın üstünde sokuluyor mendireğe Birazdan yitecek kasaba yitecek dünya sokul bana. Güven Turan

Kış azar azar katıyor tuzunu günlerimize; büzülüyoruz. Bütün renkleri sile sile dağdan aşağı iniyor kar. Birden yemiş verir şu çıplak ağaç, kış ortası: Sığırcıklar. Kendi sesinden tanır kışın geldiğini, kavak ağacı. Kışı böylesine mi özledin kestane, tüm yemişlerin yerde. Güven Turan

Kış konuşmaya başlayınca Susuyor su bile Boşalıyor dalların arası Yüzlerimizden mi yansıyor Her geçen gün geç ağaran Gökyüzüne bu grilik Gün batımlarının yangını Isıtamıyor avuçlarımızı El ele tutuştuğumuzda Beklemek gerek her neyse beklenecek Uykusunun başında duran Bir kedirun dinginliğiyle Güven Turan