Hani deniz kenarında ellerini cebine sokup başın dik bir şekilde deniz ile gökyüzünün birleştiği çizgiye bakarak “bekle beni geleceğim” de demiştim ya … Evet evet o cümle işte o cümlede eksik kalan bir şeyler var sonradan fark ettim. Mesela masanın üzerine bir kızıl karanfil koymak gibi, mesela bir tütsünün dumanında dalmak en derin olana ulaşmak gibi, mesela bir dere yatağının kenarına oturup suyun akışını seyretmek gibi, mesela yaşamak gibi. Mesele yaşamak. Yaşamak ise bir mesele. Dün aradığım misketlerim ile bugün aradığım misketlerim arasında ki fark kadar yaşamak. Yani canımın hem ayva hem kiraz istemesi gibi bir şey. Yani dünü bugün arar gibi. Yani yiten bir öykünün sonunda iç çeker gibi. Yani uzanıp dokunamamak gibi. Bir ihtilal gibi yaşamak, ansızın kesilmek sütten. Birden bire aşık olmak gibi. Yada sırtlamak gibi darağacını. Yada hissetmek soluğunu ölümün. Ama yaşamak. Tabutta uzanmak ellerin ensende yüzün güneşe dönük. Yani ehli keyif, bir sigaran eksik ağzında. Dostlar...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"