H. Fethi Gözler'e Bir ceviz ağacı tanıyorum çok eskilerden Onunla biliyorum çocukluğumu. Daha, kuru kabuk bir kozken Toprağa ellerimle atmıştım İçinde dallar saklayan tohumu. İlkten uzun bir unutuş, Sonra kar, tipi, yağmur, rüzgâr.. Sonra da pencerelerde gülen aydınlık İlkbahar. Derken kabaran toprak, sıcacık bir yaz günü, İki yeşil yaprak selâmladı Mavi tablo gökyüzünü.. Ve güneş ve ay ve yıldızlar Ne kadar güzeldi ne kadar. Yaprakçıkları taşıyan dallar Hevesle, aşkla uzadı, boy verdi.. Sevdi yanıbaşındaki fındık ağacını, O garibe önce kokusunu iletti, nereden gelmişse, Sonra yapraklarını dokundurarak belli etti Komşuluk sevincini.. Bu hal içinde çok yazlar, baharlar geçti, Dost çocukla, dost ceviz Birlikte büyüdü, gelişti, Birbirine karıştı düşleri, dilekleri.. Ağırdı havası ceviz ağacının, Gölgesi koyuydu. Kokusu bayıltıcı, yeşili acı, Dalları güçlü, diri, Ulu ...
"Çiçeğin açması da bir tür şiir belki - Bilmiyorum"