Güvercin Gerdanlığı

Yol ikiye ayrıldı güze batık ormanda, Gezemediğim için üzgünüm ikisini de Bir gezgin gibi tek başına, uzun süre Durdum, baktım en uzaktaki yola Bükülüyordu çalılıkların arasında; Ardından ötekine saptım güzellikten nasipli, Kim olsa onu seçmez miydi zaten, Çimenlerle kaplıydı fethedilmekti niyeti; İşin doğrusu yolların her ikisi de Gerçekte eşit ölçüde aşınmıştı, Ve ikisinde de seher eşit uzanırdı Yapraklara, ayak altında kararmamıştı renkleri Âh, ilkini bir başka güne bıraktım! Anlamadan bir yolun başka bir yola kavuştuğunu, Kararsızdım gidersem dönemem asla geri. Anlatacağım derin bir âh ile bu durumu Yıllar yılı her yerde her zaman: Yol ikiye ayrılmıştı ormanda ve ben-- Daha az katedilmiş olanı seçtim, Ve bütün ayrımı yaratan da buydu. Robert Frost Çeviren: Tuğrul Asi Balkar

Kadına o yer çok ıssız, Çok yaban gelirdi. Çocuksuz, Bir kendi bir erkeği. Evin ufak tefek uğraşı, Başka işi yoktu kadının. Çift sürerken tarlada, ağaç keserken Ardında kocasının. Yorulup dinlenerek Yongaları toplardı, Dudaklarında Yalnız kendi için söylediği bir şarkı. Bir gün kadın Gitti dal kesmeye ormana, Ta uzaklara, ki zor işitti Adam kendini çağırınca. Ne karşılık verdi – ne ses etti - Geri de dönmedi kadın Durdu, sonra kaçıp saklandı arasına Eğreltiotlarının. Bulamadı erkek, aradı taradı Baktı her yerlere, Kızın burda mı diye sonra Gidip sordu annesine. Birdenbire bir ışık benzeri Geçti kafasından adamın, ” Demek ölmeden de Ayrılması olurmuş insanın.” Robert Frost