Güvercin Gerdanlığı

Bu yazı, bir fikri takip yazısıdır. 31 Mart seçimlerinin hemen ardından kişisel ve toplumsal kayıpları irdelemeyi amaçlayan yazımda yer alan iddia ve saptamaların yenilenen İstanbul seçimleri sonrasında gözden geçirilmesidir. O gün gidenin ardından bu dünyada kalan kişiler açısından kaybın ağırlığını belirleyen kaybedilenin kimliğidir demiştim. Yitip giden geride kalan kişiler için ne kadar önemliyse, onlar için ne kadar fazla bir değer taşıyorsa kaybın acısı o kadar katlanır diye eklemiştim. Anlaşılan o ki İstanbul, ekonomik ilişkiler açısından muktedir için kaybedilmesi göze alınamayacak kadar önemli ve siyaseten yitirilemeyecek kadar değerliymiş. Aşk değil tutkuymuş yani. Başka birisiyle paylaşılamayacak kadar hırsmış. Başkasına layık görülemeyecek kadar kibirmiş... Ama biliyoruz ki aşk ne kadar özgürlükse, tutku o kadar esarettir. Aşkın öznesi, tutkuda nesneye dönüşür. Mülke ve mülkiyete tabi kılınıp boğulur. An gelir “Ya Benimsin Ya Kara Toprağın” hezeyanıyla öldürülmeye...

"Bu tür ocaklarda kazalar sürekli olan şeylerdir. Biz bir defa bu tür ocaklarda kömür ocaklarında madenlerde, buralarda hiç bu tür olaylar olmaz diye yorumlamayalım. Literatürde iş kazası diye bir şey var. Bu sadece madenlerde olur diye bir şey yok. Bunun yapısında bunlar var. Hiç kaza olmaz diye bir şey madenlerde yok. İşin boyutunun bu kadar fazla olması, bizi derinden yaralamıştır derinden üzmüştür. Yapılan kontrollerle de burası gerek işçi sağlığı, gerekse işçi güvenli açısından da iyi noktada olan kömür ocaklarına biri olarak değerlendirilmesi yapılmış. Nisan ve mayısta çalışmalarına devam etmişti. Şu anda arkadaşlarımızın ve iş yerinin verdiği rakamlardan yola çıkarsak, tahmini 120 civarında içerde, işçinin olduğu söyleniyor. Bu üç aşağı beş yukarı olabilir. Recep Tayyip Erdoğan T.C. Başbakanı