Güvercin Gerdanlığı

sen hatırlamazsın bile ben unutmam sonra konuştukça ruhuma insan bana dokunma dokunur gibi yan koltuktan dirseğe otobüste basamakta otomatik kapı önünde camı kırınız kırılsın acil durumlarda kalpler bir olsun göz görmeyince katlanırmış gönül görünce tüm ikiler bir olsun tüm kalpler kör bi parkın banklarında güneş çarptığında kuşsuz sabahsız Bakırköy meydanında anlamazdan gelir gibi önümden geçer gibi geçip giden bitmeyen her allahın gününde nerden doğarsa doğsun bu güneş gidilen çeşmelerde daha çok susadıkça şeytan azapta gerek sen böyle omuz yaptıkça ağzımdan lafı aldıkça bal aksın aramızdan akışsız bir ırmak beni bırak git sakın sen yalnız kalma dost kalalım mı düşman olalım mı bırak dokunma sen böyle konuştukça ruhuma görüşmek üzer... Zeynep Elif Arkan